تعیین فراوانی و علل مرگ و میر مادران باردار استان هرمزگان طی سال های 1390-1384

مقدمه: یکی از مهمترین شاخص های توسعه هر جامعه، میزان مرگ و میر مادران می باشد، زیرا از یک سو نشان دهنده تأثیر مراقبت های بارداری و از سوی دیگر بیانگر اوضاع اقتصادی و اجتماعی هر جامعه است. مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی و علل مرگ و میر مادران استان هرمزگان در فاصله سال های 1390-1384 انجام شد. روش‌کار: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی و مقطعی است. جامعه پژوهش آن را تمام مادران بارداری که از فروردین سال 1384 لغایت اسفند سال 1390 در استان هرمزگان فوت کرده بودند تشکیل می داد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته و روش جمع آوری اطلاعات پرونده مادران، نتایج پرسشگری های تیم های کارشناسی معاونت بهداشتی و درمان بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های کای دو و آنووا انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: فراوانی مرگ و میر مادران، 91 مورد و میزان آن 7/39 نفر به ازای هر صد هزار تولد زنده بود. بیشترین موارد مرگ مادران در سال 1389 (19 مورد) و کمترین آن در سال 1388 (10 مورد) بود. بیشترین تعداد متوفیان در بین ساکنین روستا (4/60%) و زنان با حداقل یک عامل خطر در بارداری (7/74%) مشاهده شد. 70 نفر (9/76%) در مقطع پس از زایمان فوت کردند. شایعترین علت مرگ مادری، خونریزی (1/34%) بود. علت مرگ مادران با نوع زایمان (001/0>p)، تعداد بارداری (001/0>p) و عوامل خطر در دوران بارداری (022/0=p) ارتباط آماری معنی داری داشت. نتیجه‌گیری: افزایش کیفیت خدمات مامایی در مناطق روستایی، مراقبت مستمر از مادران پرخطر، مراقبت های اورژانسی و پیگیری مادران در دوره پس از زایمان، در کاهش مرگ و میر مادران مؤثر است.